Podsjetimo, u jeku predizborne kampanje za BNV i na početku kampanje za opšte izbore u BIH, Kanton Sarajevo (pod kontrolom Konakovića) najavio je finansiranje izgradnje Sahat kule u selu Rasno u Sjeničkoj opštini, te je uručio neke fiktivne lektire za djecu koja se školuju na bosanskom jeziku, a opština Ilidža obećala je da finansira saobraćajnu signalizaciju.
Od svih tih predizbornih obećanja nije ostvareno ama baš NIŠTA !
Bilo je bitno tada podići medijsku predizbornu maglu u Sandžaku i u Bosni, napraviti utisak da u SPP-u i NIP-u postoji jaka težnja saradnje ka jedinstvenom nacionalnom biću i tako izmanipulisati narod da glasa za njih.
Naravno, nije zanemarljiv ni finansijski aspekt projekta koji je tamo negdje daleko od očiju javnosti koja bi ispratila njegovu realizaciju, tzv Win-win situacija.
Samo par dana na stupanje funkcije ministra inostranih poslova BIH bilo je dovoljno Elmedinu Konakoviću da pokaže kakvi će biti njegovi spoljnopolitički potezi.
Tako Konaković “razotkriva” da je za konzulate u Rijeci i Novom Pazaru plaćeno 70.000 eura, stajući tako na strani antibosanske medijske propagande SNSD-a i HDZ-a koji su po riječima bivše ministrice Turković, blokirali imenovanje konzula u Novom Pazaru i time onemogućili njihov rad i dalje upošljavanje radnika u konzulatu BiH u Novom Pazaru, opstruirajući dalji rad konzulata, sa skrivenim radnjama i ciljem da zatvori zvanično državno predstavništvo BIH Konzulata u Novom Pazaru, navodno zbog “izdašnih” troškova od 31.000 eura, i da okrivi “nestručnu ” Biseru Turković samo što je kadar SDA.
Istovremeno Konaković je preko nove vlade Federacije riješio da u Sandžaku namiri svog bliskog saradnika Zukorlića finansirajući njegovu privatnu fantomsku tzv “instituciju” BANU sa 300.000.maraka.
Možda u konzulatu nema još uvijek nikoga zahvaljujući nacionalistima iz BiH u vidu HDZ-a i SNSD-a, ali takodjer nema nikoga u velelepnim prostorijama BANU u Novom Pazaru i dvorcu u Malmeu također, pogotovo ne nekog ko bi se bavio naukom, umjetnošću i bošnjačkom historijom.
Očigledno je da je veza Konakovića sa porodicom Zukorlić samo još više ojačala nakon smrti rahmetli muftije Muamera Zukorlića, pri čemu Usame Zukorlić i Konaković ne biraju sredstva za bogaćenje, skrnaveći i svete bošnjačke institucije koje bi trebale biti stožer bošnjačkog nacionalnog bića, a ne fiktivne institucije za izvlačenje novca iz državnih institucija BiH i dijaspore, kao što je nažalost u narodu nepoznato ime BANU.
Na kraju, stav naše redakcije je da za jedinstvo Bošnjaka više vrijedi zastava BIH koja se ponosno leprša na zvaničnom konzulatu u Novom Pazaru, makar i privremeno praznom, nego neka fiktivna institucija zvučnog imena BANU u zabitom selu Barakovce kod Novog Pazara, gde niko godinama od uglednih Bošnjačkih imena nije otvorio ni zatvorio vrata, a seljani sela Barakovaca smatraju da je to još jedna u nizu vila od familije Zukorlića i nije im poznat naziv BANU.
Tek da pitate u selu Barakovcima rijetke seljane prolaznike
“Gde se nalazi BANU?”, seljani bi odgovorili kao i našem novinaru redakcije
“Ne znamo, ovde toga insana sa tim nadimkom nema !?”,
a da pitate gde se nalazi vila-dvorac od Zukorlića, seljani bi vam pokazali građevinu opasana visokim zidom, sa bazenima, teniskim i drugim sportskim terenima, kao i sve vile što bogataši posjeduju.
Tek neko da anketu sprovede čaršijom Novog Pazara sa pitanjem
“Da li su čuli gde se nalazi BANU, i prevod značenja BANU ?”, odgovor bi bio od Pazaraca,
“Habera ti mi nemamo šta je to, a đe je to”
